Leo Normet

aus Wikipedia, der freien Enzyklopädie
Zur Navigation springen Zur Suche springen

Leo Normet (eigentlich Leopold-Bruno Normet; * 17. September 1922 in Pärnu; † 27. Dezember 1995 in Tallinn) war ein estnischer Komponist, Musiktheoretiker und Musikpädagoge.

Leben und Werk[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]

Leo Normet gehörte während des Zweiten Weltkriegs staatlichen Künstlerensembles der Estnischen Sozialistischen Sowjetrepublik an. 1950 schloss er sein Studium der Komposition am Staatlichen Tallinner Konservatorium bei Heino Eller ab. Von 1948 bis 1957 war er Dozent an der Tallinner Musikschule und ab 1954 am Staatlichen Tallinner Konservatorium. 1991 erhielt er den Titel eines Professors.

Leo Normet ist einem größeren Publikum vor allem durch seine Sendungen im estnischen Radio und Fernsehen bekannt geworden. Zu seinen bekanntesten Musikkompositionen gehören die Opern Valgus Koordis (1955, nach einer Erzählung von Hans Leberecht) und Pirnipuu (1973), die Operetten Rummu Jüri (1954), Tuled kodusadamas (1958) und Stella Polaris (1961) sowie zahlreiche Liederzyklen.[1]

Leo Normets besonderes Interesse galt der Musik von Jean Sibelius, über den er auch publizierte. Daneben veröffentlichte er weitere musiktheoretische Werke, unter anderem zur orientalischen Musik.

Privatleben[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]

Leo Normet war der Ehemann der estnischen Schriftstellerin Dagmar Normet (1921–2008).

Literatur[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]

  • Leo Normet: Indiat leidmas. Tallinn: Eesti Raamat, 1977.
  • Leo Normet: Värvimängud, rütmirõõmud. Selle sajandi loomesuundi. Tallinn: Eesti Raamat, 1990.
  • Leo Normet: „Vielä Sibeliuksen neljännestä.“ In: Suomen musiikin vuosikirja 1968-1969. Helsinki: Otava, 1969.
  • Leo Normet: „The mythical in non-programmatic music.“ In: Musical signification: essays in the semiotic theory and analysis of music. Edited by Eero Tarasti. Berlin; New York: Mouton de Gruyter, 1995, pp. 559–565.
  • Leo Normet: „The Sibelian Driving Force of Development as Expressed in his Symphonies.“ In: Proceedings from The First International Jean Sibelius Conference, Helsinki, August 1990. Eero Tarasti (Ed.). Helsinki: Sibelius Academy, 1995, pp. 145-49.
  • Leo Normet: „On Universals and their Subdivisions.“ In: Les universaux en musique. Actes du quatrième congrès international sur la signification musicale tenu à Paris, en Sorbonne du 9 au 13 octobre 1994. Costin Marieanu et Xavier Hascher (Eds.). Paris: Publications de la Sorbonne, 1999, pp. 191–195.
  • Leo Normet. „Jugendstil aus semiotischen Gesichtspunkt“ In: Dvidešimtojo amžiaus muzika muzikologijos akiratyje : 29-os ir 32-os Baltijos muzikologų konferencijų pranešimų rinkinys, 1995, spalio 19-21, 1998, lapkričio 5-7, Vilnius = Music of the twentieth century within the horizons of musicology : selected papers of the 29th and 32nd conferences of Baltic musicologists, October 19-21, 1995, November 5-7,1998, Vilnius. Vilnius, 2001. S. 63–70
  • Leo Normet: Sibeliuse kaudu maailma. Hrsg. von Sirje Vihma-Normet. Tartu: Ilmamaa, 2004.
  • Лео Нормет: Симфонии Сибелиуса. Hrsg. von Mart Humal. Tallinn: Aleksandra, 2011.
  • Erik Tawastjerna, Eero Tarasti, Leo Normet: Keskustelu Sibeliuksesta - vuodelta 1987. - http://video.helsinki.fi/Arkisto/tallenne.php?ID=19267
  • Eero Tarasti: „Leo Normet - eesti juugend.“ In: Leo Normet. Sibeliuse kaudu maailma. Hrsg. von Sirje Vihma-Normet. Tartu: Ilmamaa, 2004.
  • Maris Männik-Kirme: „Leo Normet in the mirror of his time.“ In: AKADEEMIA Nr. 5, 2005.
  • Sirje Vihma-Normet: Kahekõne Leo Normeti päevaraamatuga. Tallinn: Varrak, 2009.

Einzelnachweise[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]

  1. Eesti elulood. Tallinn: Eesti Entsüklopeediakirjastus 2000 (= Eesti entsüklopeedia 14) ISBN 9985-70-064-3, S. 327f.