Antonio Trivulzio (Kardinal, 1514)

aus Wikipedia, der freien Enzyklopädie
Zur Navigation springen Zur Suche springen

Antonio Trivulzio genannt der Jüngere (* 1514 in Mailand; † 24. oder 25. Juni 1559 auf Schloss Saint-Martin bei Paris) war ein italienischer Kardinal des 16. Jahrhunderts.[1]

Leben[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]

Wappen der Kardinäle des Hauses Trivulzio

Er war ein jüngerer Sohn von Girolamo Teodoro Trivulzio († 1514), und Antonia Fiorbellina Barbiano di Belgioioso. Seine Onkel waren der Kardinal Scaramuccia Trivulzio († 1527) und Antonio Trivulzio, u. a. Bischof von Como († 1519). Den Beinamen „der Jüngere“ trägt er zur Unterscheidung von Kardinal Antonio Trivulzio dem Älteren.

Antonio Trivulzio war Referent an der Apostolischen Signatur. Am 7. Juni 1535 wurde er zum Bischof von Toulon gewählt. 1544 bis 1547 war er Vice-légat pontificaux in Avignon. Er widersetzte sich vehement dem Zuzug von Protestanten in das Comtat Venaissin und unterstützte die Armeen des französischen Königs bei deren Vertreibung aus Cabrières et Mérindol. Er war zwischen 1549 und 1550 Vize-Legat in Perugia und wurde am 25. April 1550 zum Apostolischen Nuntius in Frankreich ernannt.

Als er 1556/57 Nuntius in Venedig war, erhob ihn Papst Paul IV. auf dem Konsistorium vom 15. März 1557 zum Kardinal. Am 11. Oktober des Jahres wurde Trivulzio als Kardinalpriester der Titelkirche Santi Giovanni e Paolo installiert, am 16. Oktober wurde er Präfekt der Apostolischen Signatur.

Kardinal Trivulzio wurde am 18. Mai 1557 zum Legatus a latere in Venedig, am 20. September 1557 in Frankreich ernannt, hier, um den Frieden zwischen den Königen Heinrich II. von Frankreich und Philipp II. von Spanien wiederherzustellen, was in die Verträge von Cateau-Cambrésis mündete.

Er starb zwischen dem 24. und 25. Juni 1559 nach einem Schlaganfall auf Schloss Saint-Martin bei Paris und wurde in der Kapelle der Schlosses bestattet.[1]

Literatur[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]

  • J. Lestocquoy (Hrsg.), Correspondance des nonces de France Dandino, Della Torre et Trivultio 1546–1551 avec des documents relatifs à la rupture des relations diplomatiques 1551–1552, Paris, E. de Boccard, 1967
  • J. Lestocquoy (Hrsg.), Correspondance des nonces en France Lenzi et Gualterio, légation du cardinal Trivultio: 1557–1561, Paris, E. de Boccard, 1977
  • Giuseppe Beltrami, Notizie su prefetti e referendari della Segnatura Apostolica desunte dai brevi di nomina, Vatikanstadt, Libreria Editrice Vaticana, 1972, S. 2
  • Charles Berton, Dictionnaire des cardinaux, contenant des notions générales sur le cardinalat, la nomenclature complète ..., des cardinaux de tous les temps et de tous les pays ... les détails biographiques essentiels sur tous les cardinaux ... de longues études sur les cardinaux célèbre ..., Paris : J.-P. Migne, 1857, Faksimileausgabe Farnborough, Gregg, 1969, Spalte 1591
  • Lorenzo Cardella, Memorie storiche de’ cardinali della Santa Romana Chiesa, Rom, Stamperia Pagliarini, 1793, VI
  • Alfonso Chacón, Vitæ, et res gestæ Pontificvm Romanorum et S. R. E. Cardinalivm ab initio nascentis Ecclesiæ vsque ad Vrbanvm VIII. Pont. Max, Rom, Typis Vaticanis, 1677, 2. Band
  • Konrad Eubel, Wilhelm van Gulik, Hierarchia Catholica Medii et Recentioris Aevi, Sumptibus et Typis Librariae Regensbergianae, 1935; Reprint, Padua, Il Messagero di S. Antonio, 1960, Band 3, S. 35 und 315
  • Bruno Katterbach, Referendarii utriusque Signaturae a Martino V ad Clementem IX et Praelati Signaturae Supplicationum a Martino V ad Leonem XIII, Vatikanstadt, 1931 (Studi e Testi 55), S. 103, 111, 113, 115 und 120
  • Christoph Weber, Legati e governatori dello Stato Pontificio : 1550–1809, Rom, Ministero per i beni culturali e ambientali, Ufficio centrale per i beni archivistici, 1994 (Pubblicazioni degli archivi di Stato. Sussidi; 7) S. 132, 326 und 952–953.
  • Chiara Quaranta: Trivulzio, Antonio iuniore. In: Raffaele Romanelli (Hrsg.): Dizionario Biografico degli Italiani (DBI). Band 97: Trivulzio–Valeri. Istituto della Enciclopedia Italiana, Rom 2020.

Weblinks[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]

Einzelnachweise[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]

  1. a b Chiara Quaranta: Antonio Trivulzio. In: Dizionario Biografico degli Italiani (DBI).