Benutzer:Shi Annan/Konstantinos Bardalachos

aus Wikipedia, der freien Enzyklopädie
Zur Navigation springen Zur Suche springen
Dieser Artikel (Konstantinos Bardalachos) ist im Entstehen begriffen und noch nicht Bestandteil der freien Enzyklopädie Wikipedia.
Wenn du dies liest:
  • Der Text kann teilweise in einer Fremdsprache verfasst, unvollständig sein oder noch ungeprüfte Aussagen enthalten.
  • Wenn du Fragen zum Thema hast, nimm am besten Kontakt mit dem Autor Shi Annan auf.
Wenn du diesen Artikel überarbeitest:
  • Bitte denke daran, die Angaben im Artikel durch geeignete Quellen zu belegen und zu prüfen, ob er auch anderweitig den Richtlinien der Wikipedia entspricht (siehe Wikipedia:Artikel).
  • Nach erfolgter Übersetzung kannst du diese Vorlage entfernen und den Artikel in den Artikelnamensraum verschieben. Die entstehende Weiterleitung kannst du schnelllöschen lassen.
  • Importe inaktiver Accounts, die länger als drei Monate völlig unbearbeitet sind, werden gelöscht.
Vorlage:Importartikel/Wartung-2023-03

Konstantinos Vardalachos (griechisch Κωνσταντίνος Βαρδαλάχος, Kythira, 1753/1755 - θαλάσσια περιοχή Kythnos[1] ή πλησίον της Äginaς,[2] 1830) war ein Έλληνας λόγιος, με καταγωγή από τη Χίο, δάσκαλος του Γένους,[3] συγγραφέας πληθώρας διδακτικών εγχειριδίων στο πνεύμα του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού.[4] Υπήρξε πολύ καλός γνώστης των θετικών επιστημών, αλλά και της αρχαιοελληνικής γραμματείας, καθώς και των πατερικών κειμένων. Το εύρος των γνώσεών του αποτυπώθηκε στα διδακτικά βιβλία που συνέταξε, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στην ανάπτυξη της ελληνικής εκπαίδευσης της εποχής του[4] και στη μεταλαμπάδευση των ευρωπαϊκών νεωτερικών θεωριών και των επιστημονικών ιδεών στο χώρο του Ελληνισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.[5]

Leben[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]

Jugend und Ausbildung[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]

Ο Κωνσταντίνος Βαρδαλάχος γεννήθηκε στα Κύθηρα, πιθανότατα το 1753 ή το 1755,[4] και μεγάλωσε στο Κάιρο της Αιγύπτου, όπου ο πατέρας του δραστηριοποιείτο εμπορικά.[1] Ο πρόωρος χαμός του πατέρα του δυσχαίρανε την οικονομική θέση της οικογένειας και έθεσε σε κίνδυνο τη σπουδαστική εξέλιξή του. Η μικρή πατρική περιουσία, αλλά κυρίως η φιλομάθεια του νεαρού Βαρδαλάχου, τον βοήθησαν να ξεπεράσει τα εμπόδια, κερδίζοντας την εύνοια των δασκάλων του. Μαθήτευσε στην πατριαρχική Ελληνική Σχολή του Καΐρου μέχρι το 1783 περίπου, όταν διακόπηκε η λειτουργία της για οικονομικούς λόγους. Συνέχισε τη φοίτησή του στη Σχολή της Σύμης (λειτούργησε από το 1765 έως το 1821), ακολουθώντας το δάσκαλό του ιερομόναχο Γεράσιμο.[6]

Μετά το πέρας των σπουδών του στην Αίγυπτο και στον ελλαδικό χώρο, μετέβη στην Ιταλία για απόκτηση περεταίρω γνώσεων στις θετικές επιστήμες και στην ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Πίζας και στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβας, ως ακροατής.[7] Στην Πάντοβα γνωρίστηκε με το, σπουδαστή τότε, Ιωάννη Καποδίστρια, με τον οποίο συνδέθηκε με άρρηκτη, δια βίου φιλία. Οι δυο τους, μαζί με το συμφοιτητή και στενό φίλο τους Κήρυκο Χαιρέτη (1756-1830), έγιναν γνωστοί στο σπουδαστικό κύκλο της ιταλικής πανεπιστημιούπολης ως Ι tre greci (δηλ. «Οι τρεις Έλληνες», στα ιταλ.).[8]

Διδάσκαλος του Γένους[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]

Δίδαξε φυσιογνωστικά μαθήματα και φιλοσοφία στο ελληνικό Λύκειο του Βουκουρεστίου, του οποίου χρημάτισε και σχολάρχης, διαδεχόμενος τον Λάμπρο Φωτιάδη όταν εκείνος πέθανε το 1805, μέχρι το 1815, οπότε μετέβη στο γυμνάσιο της Χίου και, τέλος, στην Ελληνοεμπορική Σχολή Οδησσού, όπου θήτευσε και ως διευθυντής.[9] Στο Βουκουρέστι, η συμβολή του στην αναβάθμιση και στον εκσυγχρονισμό του Λυκείου υπήρξε σημαντική, ιδίως την περίοδο που ανήλθε στο μητροπολιτικό θρόνο της Ουγγροβλαχίας ο Ιγνάτιος, με τον οποίο συνεργάστηκε στενά.[10]

Στη Χίο, συνέδραμε το δύσκολο έργο της απαγκίστρωσης του γυμνασίου από τη συντηρητική παράδοση του (αγίου) Αθανασίου Πάριου και τον αποκλεισμό των θετικών επιστημών και των νεωτερικών ιδεών της Δύσης. Δεν έμεινε όμως για μεγάλο διάστημα στη Σχολή. Όπως φαίνεται από μαρτυρίες του Κοραή, ήρθε σε ρήξη με το Νεόφυτο Βάμβα, του οποίου τη σχολαρχία και τη διδασκαλία των φιλολογικών μαθημάτων ο Βαρδαλάχος δεν ανέχτηκε, λόγω του νεαρότερου απ' αυτόν της ηλικίας του.[11]

Ο Βαρδαλάχος κλήθηκε να μεταβεί στην Ελληνοεμπορική Σχολή στην Οδησσό τον Απρίλιο του 1818 και έφτασε στην πόλη περί τις αρχές του καλοκαιριού του 1819. Το 1820 πήγε στο Βουκουρέστι και επέστρεψε πάλι στη Σχολή το 1825, αφού πρώτα περιπλανήθηκε σε διάφορα μέρη, μετά την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης.[12] Στην Οδησσό, ο Βαρδαλάχος είχε ως μαθητές και τους Αλέξ. Ρίζο Ραγκαβή, Κωνστ. Παπαρρηγόπουλο,[13] καθώς και πολλούς Έλληνες πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη, οι οποίοι είχαν καταφύγει στη ρωσική πόλη για να γλιτώσουν από τα τουρκικά αντίποινα και σφαγές, έπειτα από το ξέσπασμα Επανάστασης του 1821.[14]

Προς την «Ελευθέραν Ελλάδα»[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]

Όταν η Ελλάδα ελευθερώθηκε ο Βαρδαλάχος, λόγω της στενής φιλίας του με τον κυβερνήτη Ιω. Καποδίστρια, αποφάσισε να περάσει «τας έσχατας ημέρας της ζωής του», όπως δήλωσε, στον «αέρα της Ελευθέρας Ελλάδος».[3] Επιθυμούσε να προσφέρει ό,τι του απόμενε από τη ζωή στην πατρίδα του και να μπορέσει να επιμεληθεί και να εκδόσει τα χειρόγραφά του προς όφελος των νέων σπουδαστών.[15] Γι' αυτό, στα τέλη Μαΐου 1830 αναχώρησε από την Οδησσό, όπου βρισκόταν. Τη νύχτα, όμως, μεταξύ 19ης και 20ής Ιουλίου, ενώ ταξίδευε από τη Σύρο προς τον τελικό προορισμό του, την Αίγινα, βούλιαξε το καΐκι του και πνίγηκε.[3][4] Ο θάνατος του Βαρδαλάχου προκάλεσε αίσθηση και θρήνο στον κόσμο των Ελλήνων λογίων. Στην Οδησσό, μάλιστα, απ' όπου είχε αποπλεύσει πριν πνιγεί και όπου υπήρξε ιδιαίτερα αγαπητός σε μαθητές και συναδέλφους του, οργανώθηκε προς τιμήν του ειδική επιμνημόσυνη τελετή στην Ελληνική Εμπορική Σχολή της πόλης.[16]

Εργογραφία[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]

O K. Βαρδαλάχος συνέγραψε πολλά έργα φιλολογικά, φιλοσοφικά, θεολογικά και περί φυσικών επιστημών. Μερικά έμειναν ανέκδοτα και άλλα φαίνεται πως χάθηκαν για πάντα.[17] Σημαντικό υπήρξε επίσης το μεταφραστικό έργο του και τα σχόλια σε αρχαίους συγγραφείς και θρησκευτικά κείμενα.[4] Από τα δημοσιεύματά του κυριώτερες είναι οι ακόλουθες πραγματείες:[2][18]

  • Μαθήματα διά τους παίδας. A΄-Γ΄. Εν τη Τυπογραφία του των Ελλήνων Εμπόρων Σχολείου, Οδησσός 1830 (uoc.gr).
  • Η γραμματική της ελληνικής γλώσσης. Εν τη Τυπογραφία του των Ελλήνων Εμπόρων Σχολείου, Οδησσός 1829 (uoc.gr).
  • Ρητορική τέχνη συνταχθείσα χάριν της ελληνικής νεολαίας. Εκ της Τυπογραφίας του Ιωάννου Σνίρερ, Βιέννη 1815 (uoc.gr).
  • Φυσική Πειραματική των νεωτέρων εφευρέσεων. Τυπογραφείον Λεοπόλδου του Γρούνδ, Βιέννη 1812 (uoi.gr [PDF]). (Seite nicht mehr abrufbar, festgestellt im März 2021.)


Ο αναλυτικός «Κατάλογος χειρογράφων του Κωνσταντίνου Βαρδαλάχου» της Ελένης Κούκου παρατίθεται από τις Αμυγδαλάκη και Παρασκευοπούλου, όπως και η καταγραφή των «διασωθέντων βιβλίων» του (προσωπική βιβλιοθήκη).

Einzelnachweise[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]

  1. ↑ a b Βαρδαλάχος, Κωνσταντίνος (Κύθηρα, 1755 - Κύθνος, 1830). In: Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό. Εκδοτική Αθηνών, 30. Juli 2014, abgerufen am 13. April 2016.
  2. ↑ a b Mantouvalou (Μαντουβάλου) 1970: S. 668.
  3. ↑ a b c Viografiki Engkyklopaidea Ellinon logotechnoon (Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια Ελλήνων Λογοτεχνών).
  4. ↑ a b c d e Amygdalaki & Paraskevopoulou (Αμυγδαλάκη & Παρασκευοπούλου).
  5. ↑ Βλ. Printzipas (Πρίντζιπας) 1984: S. 1144-45.
  6. ↑ Printzipas (Πρίντζιπας) 1984: S. 1146-47.
  7. ↑ Βλ. Mantouvalou (Μαντουβάλου) 1970: S. 667, 670, 673.
  8. ↑ Printzipas (Πρίντζιπας) 1984: S. 1148.
  9. ↑ Βλ. Mantouvalou (Μαντουβάλου) 1970: S. 667-70.
  10. ↑ Printzipas (Πρίντζιπας) 1984: S. 1149-52.
  11. ↑ Printzipas (Πρίντζιπας) 1984: S. 1156 κ.εξ.
  12. ↑ Printzipas (Πρίντζιπας) 1984: S. 1162-67.
  13. ↑ Mantouvalou (Μαντουβάλου) 1971: S. 682.
  14. ↑ Mantouvalou (Μαντουβάλου) 1970: S. 670.
  15. ↑ Βλ. Mantouvalou (Μαντουβάλου) 1970: S. 674.
  16. ↑ Mantouvalou (Μαντουβάλου) 1970: S. 669.
  17. ↑ Mantouvalou (Μαντουβάλου) 1971: S. 683.
  18. ↑ Engkyklopaideia Nea Domi (Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή).

Quellen[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]

  • Γεώργιος Θ. Πρίντζιπας: Κωνσταντίνος Βαρδαλάχος: ένας πρωτοπόρος δάσκαλος του γένους. In: Θεολογία. ΝE΄. Jahrgang, 1984, S. σσ. 1144–1179 (ecclesia.gr [PDF; abgerufen am 1. November 2016]). (Αυτοτελώς, σε ανάτυπο: Αθήνα, 1984.)

Πρόσθετη βιβλιογραφία[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]

  • Ελένη Κούκου: Κωνσταντίνος Βαρδαλάχος (1755-1830). ”Byzantinisch-Neugriechische Jahrbücher„, Αθήνα 1964.

Weblinks[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]

{{Normdaten|TYP=p|GND= |VIAF= }} {{SORTIERUNG:Vardalachos, Konstantinos}} [[Kategorie:Grieche]] [[Kategorie:Geboren 1753]] [[Kategorie:Gestorben 1830]] [[Kategorie:Mann]] {{Personendaten |NAME= Vardalachos, Konstantinos |ALTERNATIVNAMEN= Κωνσταντίνος Βαρδαλάχος (griechisch) |KURZBESCHREIBUNG= griechischer Aufklärer |GEBURTSDATUM= 1753 oder 1755 |GEBURTSORT= |STERBEDATUM= 1830 |STERBEORT= }} [[Κατηγορία:Δάσκαλοι του Γένους]] [[Κατηγορία:Έλληνες λόγιοι του 18ου_αιώνα]] [[Κατηγορία:Έλληνες λόγιοι του 19ου αιώνα]] [[Κατηγορία:Έλληνες εκπαιδευτικοί]]

Abgerufen von „https://de.wikipedia.org/w/index.php?title=Benutzer:Shi_Annan/Konstantinos_Bardalachos&oldid=232348587“